VICTOR:The traitor hero - นิยาย VICTOR:The traitor hero : Dek-D.com - Writer
×

    VICTOR:The traitor hero

    วิคเตอร์คือผู้กล้าที่ถูกขนานนามว่าแข็งแกร่งที่สุด เขาได้สู้กับจอมมารเอลเดรียนที่ต้องการจะยึดครองโลก และสามารถเอาชนะได้สำเร็จ แต่หลังจากจบศึกก็ไม่มีใครพบเห็นเขาอีกเลย

    ผู้เข้าชมรวม

    427

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    36

    ผู้เข้าชมรวม


    427

    ความคิดเห็น


    40

    คนติดตาม


    6
    หมวด :  สงคราม
    จำนวนตอน :  29 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  18 ต.ค. 67 / 08:37 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    VICTOR:The traitor hero เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ผู้ใช้นามปากกาว่า Otona เป็นมนุษย์ธรรมดาที่ไม่ค่อยมีเพื่อน ถ้าหากบทสนทนามันแปลกๆหรือใช้ศัพท์เด๋อๆหน่อยก็ต้องขออภัยจริงๆ และบางตอนอาจมีการบรรยาที่ถึงเนื้อถึงกระดูก ท่านที่รับไม่ไหวผ่านได้นะครับ 

    ต่อไปนี้เป็นเรื่องย่อนิดหน่อย ถ้าหากท่านอาจสนใจเนื้อเรื่องแนวนี้หรือถูกใจนิยายเรื่องนี้ก็ฝากติดตามและคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะครับ


     

    ณ ภูเขาวิปโยค ภูเขาที่เคยสูงเสียดฟ้าได้ราบเป็นหน้ากลองเพราะการต่อสู้ของผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจากสองเผ่าพันธุ์ จอมมารเอลเดรียน และผู้กล้าวิคเตอร์ การต่อสู้ของทั้งคู่ได้กินเวลาไปกว่าสองวันก็ยังตัดสินกันไม่ได้

    “ตายไปให้พ้นๆสักทีได้ไหมวะเอลเดรียน!!”นักรบวัยหนุ่มผมทองในชุดผ้าคลุมได้ตะโกนไล่อีกฝ่ายให้ไปตายเพราะเขาเริ่มล้าจากการต่อสู้ที่สุดแสนจะกินเวลานี่แล้ว

    “ถ้าเจ้าเหนื่อยนักก็ขุดหลุมแล้วลงไปนอนซะ ข้าจะฝังให้อย่างสมเกียรติเลยผู้กล้าวิคเตอร์เอ๋ย”จอมมารในเกราะหนักสีดำแดงได้พูดเย้ายวนก่อนจะเข้าปะทะกันอีกรอบ

    วิคเตอร์ที่ได้แต่ปัดป้องการโจมตีก็มีโอกาสสวนกลับบ้างสักที ด้วยเวทย์เสริมพลังขั้นสุดยอดที่ทำให้เริ่มได้เปรียบในการต่อสู้ แต่ไม่ทันไรเขาก็ถูกจอมมารฟันจนแขนขาดกระเด็น จอมมารที่กำลังจะตรงเข้าไปปลิดชีพเขาก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนขัดไว้ และเมื่อหันกลับไปก็พบลูกชายของตนที่กำลังร้องโอดครวญพร้อมกับกุมบาดแผลที่แขน เอลเดรียนจึงรีบวกกลับไปดูอาการบุตรชายของตน

    “ไคลน์!! นี่เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง!!!”จอมมารตะโกนถามลูกชายของตนเพราะเขากำชับแล้วว่าให้อยู่ในปราสาทห้ามออกมา

    “ทะ..ท่านพ่อ..ทำไมล่ะ--"

    “ไคลน์..ข้าขอโทษ”

    “ทำไมท่านถึง…"

    “ไคลน์..คือข้า--”

    "ทำไมท่านถึง…โง่ขนาดนี้วะ!!!”ใบหน้าของไคลน์ได้กลายเป็นใบหน้าของวิคเตอร์ที่กำลังหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนเขาจะถูกดาบสีครามที่มีรอยแตกร้าวแทงทะลุจากข้างหลัง และเมื่อหันกลับไปก็พบกับวิคเตอร์ที่ยังมีแขนครบทั้งสองข้าง ส่วนร่างของไคลน์ที่อยู่ตรงหน้าก็หายไป

    “นี่เจ้า…อยากชนะจนถึงกับต้องเล่นสกปรกเลยหรอ..ไม่ละอายบ้างรึไง!!”จอมมารได้เอ่ยถามผู้กล้าที่ไร้ซึ่งศักดิ์ศรีและใช้ลูกเล่นสกปรกในการดวล แต่ผู้กล้าวิคเตอร์กลับหัวเราะอย่างชอบใจ และบอกกับจอมมารแก่ๆว่า

    “เพื่อชัยชนะ จะสูญเสียอะไรไปก็ไม่เกี่ยงหรอก” หลังจากได้ฟังคำตอบ จอมมารก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะบอกให้ผู้กล้าวิคเตอร์ปิดม่านการต่อสู้สักที 

    “ใจร้อนจังนะ แต่ช่างเถอะ ข้าจะจัดหาเวทย์บทใหม่ให้เจ้าเป็นบริการพิเศษก็แล้วกัน”

    “เอาล่ะนะ…อะแฮ่ม…หัวใจเอ๋ยจงสะท้าน เพลิงกัลป์ที่ลุกโชน จงแผดเผาท้องฟ้าและมหาสมุทร เสียงกังวาลแห่งกรามปิศาจเอ๋ย จงกลืนกิน และดื่มด่ำ ความทรมานของผืนดิน”

    "เวทย์อัคคี:พิธีศพส่งวิญญาณแด่จอมมารผู้ปราชัย

    ทันทีที่ร่ายจบตัวดาบก็กลายเป็นสีแดงฉานและปล่อยระเบิดเพลิงแสนรุนแรงออกมาเผาร่างของจอมมารจนไม่เหลือแม้แต่เศษธุลี

    “ภารกิจของข้าจบแล้ว ในที่สุด ก็จะได้ใช้ชีวิตสบายๆในฐานะมนุษย์ธรรมดา”

    “อะ..จริงด้วย ก่อนอื่นต้องไปรายงานที่ปราสาทนี่หว่า”

    เขาใช้เวทย์ธาตุลมพาตัวเองกลับไปยังปราสาทในรุ่งเช้าและรายงานให้เจ้าหญิงทราบถึงชัยชนะ และเจ้าหญิงก็ได้สถาปนาให้วันที่19เดือน8ของทุกปีนับจากนี้เป็น The day of victory


     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น